Verschillende grote en minder grote filosofen hebben zich in christelijk opzicht bezig gehouden met de vraag naar het lijden, of, zoals Lewis het noemde: 'Het probleem van het lijden.' Nu had ik daar gisteravond een discussie over op de huisgroep, en ook de paar dagen daarvoor was ik hier al mee bezig. Dit gegeven heeft de urgentie om hier een artikel over te schrijven verhoogd. In mijn ogen is de theodicee van Iraeus belangrijk.
Daarin heeft het lijden een doel, namelijk het lijden de mogelijkheid geeft om geestelijk en moreel te groeien. Zulke verheven gedachten waren niet de insteek van de discussie gisteren op de huisgroep. De grote vraag was 1. of God altijd geneest en 2. hoe wij genezing op kunnen eisen. Binnen de huisgroep zijn er enigen die menen dat God a. het beste met ons voor heeft, dat daar b. uit voort komt dat God wenst dat wij gezond zijn en dat c. Gods' almacht en zijn beloften Hem ertoe dwingen om ons te genezen wanneer wij dat vragen. Terwijl Johannes sprak over gebed noemde hij het als een feit dat God iedereen genezen wil en dat bij gebed God altijd geneest. De feiten spreken dat tegen.
Ook binnen onze huisgroep zijn mensen die al lange tijd, sommigen al decennia, op genezing wachten. Één heeft zelfs een specifieke belofte gehad van God dat zij genezen wordt. Deze uitleg vond ik pretentieus. Wat ik getracht heb duidelijk te maken is dat God geneest als dat Zijn wil. De huisgroepleider zei namelijk dat we niet moeten bidden: 'Uw wil geschiede', maar dat we genezing uit moeten spreken, moeten proclameren met autoriteit om het te ontvangen. Nu wil God genezen. God noemt zichzelf de Heler, wat er ook op duidt dat alle genezing van Gods' hand komt. Dat kan ook zijn door een langdurig proces. Hoe het ook zij, heel hard proclameren dat iemand genezen is heeft weinig zin, aangezien dat niet altijd het geval is, daar mensen vaak in een langdurig proces genezen worden. Even meende ik dat we in een andere God geloven. God is toch soeverein? En volgens mij is Hij ook de schepper van alle dingen. Daarnaast is Hij ook nog eens alwetend. Kunnen wij God dan dwingen om te doen wat hij allang weet?
Wenst God trouwens wel het goede voor iedere mens? Zeker. Krijgt iedere mens het goede? Dat is een lastige vraag. Het hangt ervan af wat die mens wenst. God luistert naar gebeden. Maar hij kiest wij Hij verhoort. En zo niet, dan heeft God daar Zijn redenen voor die niet altijd wenselijk zijn voor ons.
Thursday, June 24, 2010
Tuesday, June 15, 2010
Doorgaan
Dutch Hermit heeft besloten na een pauze weer door te gaan met het blog. Hoe is nog niet bekend en of anderen actief deel zullen hebben hieraan is ook niet bekend. Wel is bekend dat er meer een mix zal komen van lange en korte verhalen in plaats van alleen lange verhalen.Ook zullen er vaker foto's op verschijnen.
Thursday, March 11, 2010
Wat is dat: Trots?
Dat is eigenlijk een filosofische vraag. Maar eerst iets totaal heel erg niet filosofisch. Waarom krijg ik helemaal kriebels van de spanning wanneer ik trots ben. Dat ik helemaal enthousiast wordt, ik begin te stralen en begin van introvert steeds extraverter te worden. Ik ben op zo'n moment veel dominanter dan ik anders ben, hoor mijzelf nog liever praten dan anders en vind ik ook meer dat ik gelijk heb. Ondertussen, als ik dan wat zeg begin ik in de eerste zin te hakkelen en de tweede zin praat ik juist veel te snel, zo snel, dat ik in de vierde zin alweer buiten adem ben. Wat is dat nu, dat wat wij trots noemen?
Ja, ik ben trots. Sinds vandaag ben ik officieel een reverend, oftewel, een voorganger. Van de universal life church, een type kerkgenootschap dat je reinste onzin is, dat dan weer wel, maar toch. Voorganger. Het is niet niks. En ook niet echt wel wat, dat moet ik er gelijk bij zeggen, maar dat is twee. Welnu. Over trots gesproken. Als ik er trots op ben rev. voor mijn naam te mogen zetten, dan is dat onterechte trots. Ik heb namelijk niets bereikt. Het is mij in de schoot geworpen. Anderen kunnen om die reden tegen mij opkijken, maar dat is niet terecht. Trots kan namelijk alleen terecht zijn wanneer de trotse iets bereikt heeft dat het waard is trots op te zijn. Daar worden een aantal eisen voor gesteld. Ten eerste is het iets dat een lange termijn visie vraagt. Als je iets presteert waar je trots op kan zijn betekent het dat dit iets moet zijn waar je voor geoefend hebt. Waar je veel tijd ingestoken hebt. Kan ook. In ieder geval is het een buitengewone prestatie waarmee je de grenzen van eerdere prestaties, van jezelf en van anderen, verlegt.
Ja, ik ben trots. Sinds vandaag ben ik officieel een reverend, oftewel, een voorganger. Van de universal life church, een type kerkgenootschap dat je reinste onzin is, dat dan weer wel, maar toch. Voorganger. Het is niet niks. En ook niet echt wel wat, dat moet ik er gelijk bij zeggen, maar dat is twee. Welnu. Over trots gesproken. Als ik er trots op ben rev. voor mijn naam te mogen zetten, dan is dat onterechte trots. Ik heb namelijk niets bereikt. Het is mij in de schoot geworpen. Anderen kunnen om die reden tegen mij opkijken, maar dat is niet terecht. Trots kan namelijk alleen terecht zijn wanneer de trotse iets bereikt heeft dat het waard is trots op te zijn. Daar worden een aantal eisen voor gesteld. Ten eerste is het iets dat een lange termijn visie vraagt. Als je iets presteert waar je trots op kan zijn betekent het dat dit iets moet zijn waar je voor geoefend hebt. Waar je veel tijd ingestoken hebt. Kan ook. In ieder geval is het een buitengewone prestatie waarmee je de grenzen van eerdere prestaties, van jezelf en van anderen, verlegt.
Rev. Marcus
Ik ben vanaf nu een reverend, oftewel een voorganger. Het is officieel en geldig in de VS:
Nu wordt je natuurlijk niet zomaar een voorganger, je moet er wel wat voor doen. Heel simpel, formuliertje invullen http://www.themonastery.org/index.php?destination=ordination-form en klaar is kees. Zorg wel dat de gegevens die erop staan bij voorkeur niet waarachtig zijn.
| WELCOME to the UNIVERSAL LIFE CHURCH MONASTERY Reverend Marcus Progtaros Thursday the 11th of March 2010 |
| NOTE: PLEASE READ AND RETAIN THIS DOCUMENT FOR YOUR RECORDS. |
Tuesday, January 26, 2010
Defense against naturalism
“Anything,” Chris said, “especially religion can be corrupted and become a spring board for evil doings. If something is twisted and stays twisted then this can be true of science or religion. Nothing is ever that black and white. I just read that 117 Russians are in the hospital from drinking Holy Water. If the water is magically pure then they should be fine. But whatever contagions in the water will still be corrupt. Water remains water. These things are concepts thought up by human brains. Nature has no morality.” Chris was sure Christianity is not according to reality, and this was his belief. Here is my reply to him:
“Both religion and science can be corrupted. Both are corrupted, and this is not a surprise. All that is valuable will be corrupted. But the question is, with the example of those Russians who suffered from drinking water, is this situation the result of a corruption that is in the core of the faith or from something that got twisted far from that core?' Your reaction, however, has something which is way more important to answer before I deal with this question.
Nature
This is what you said, Chris: ‘These things (you mean the question of the holiness of the water) are thought up by human brains. Nature has no morality.’ That nature has no morality is certainly possible, I won't try to deny that. The problem is that the only thing we know from nature is about that nature in its present state. We can see that nature is declining, genetics and the study of the galaxies, for example, give strong evidence for that, but we have no idea how that nature looked like before it fell. Neither do we have any idea how it will look like when it reaches point zero. We don't know how it fell, by what forces it was brought to fall and even if there are any powers beyond nature, which we call supernatural powers. About those there is nothing we can say from our knowledge about nature, because these powers would be supernatural. And if we would find out something about those supernatural powers, like that they would not exist, than we do not know whether they are true or not, as our rationality, from a naturalistic viewpoint, is based on irrational processes. That is the difficulty we face when we are discussing this very subject. As a naturalist you say: "Nature has no morality," which proves you a naturalist, while you are, from naturalism unable to verify your words. Your words are the result of irrational processes, not the result of logic. I am a christian, so my words are certainly not based on irrational processes, but on faith. The research I do can be true or not, but at least it would be based on the evidence, and not on merely irrational chemical processes, indeed without morality.
"These things are concepts thought up by human brains," you said. You could also have said: "These things are based on chemical processes. It certainly could disqualify the truth of the thing. But so does it disqualify each other's brain activity, it would disqualify all science and philosophy. You cannot say that this knowledge would disqualify only certain parts of this brain activity, like religion. There are probably hundreds of ways to disqualify religion, but naturalism is not among them, as a disqualification of religion from naturalism would disqualify naturalism as a whole as well. Also the naturalistic believe that nature has no morality appears wrongly to me. As humans we know about morals, but we also know morals. Morals that are certainly not derived from nature itself. Morals derived from nature are rather 'survival of the fittest', then goodness or care for widows. True morals cannot be natural, so without a super naturalistic believe there is no possible morality. That is a bit a different discussion, so I keep it here, and head to the first question.
Miracles
'Is this situation result of a corruption that is in the core of the faith or from something that got twisted far from that core?' That was the question that's needed to be answered, and I believe we now have the right ground to answer this question. We know that most situations apply to, what we call, the laws of nature. When a event does not apply to the laws of nature it is called a supernatural event or a miracle. We know from situations that water was turned into wine or that water could do a healing work. The people of that time where well aware of the laws of nature (though they may not have called it like this), if they weren't aware of that they wouldn't have called it a miracle. As long as you don't know the natural you can never distinguish the natural from the supernatural. Miracles do exist. But those situations differ from this very situation. The one who said this water was holy did not risk anything by telling others it was so. But those who were drinking of it took that risk. All the miracles where verifiable, and all have been verified. This account was not verifiable, because there is no outer change only if the water is holy. If it had been healing it would be different, as a doctor can easily check that. So, I would certainly distrust someone who told me that some water would be holy, and I would surely be suspicious to someone who told me I could drink as much from the water as I wanted. A miracle can be a timely change of the natures course, but certainly not a permanent change of all its laws. And I know when I drink too much water, that I put my health to risk, instead of that I would receive a better health. I am sure this faith was twisted. And I do know where it got twisted in the last place: at their preacher, as they took his word for it that this water would be good. Secondly, it might have been twisted before when they (did not) learn how to mark the real miracles, and to keep away from the fake ones. Where we can put the exact mark for the twist I cannot say. But I know the bible itself gives us clear information we can use to distinguish real and fake miracles.”
source
“Both religion and science can be corrupted. Both are corrupted, and this is not a surprise. All that is valuable will be corrupted. But the question is, with the example of those Russians who suffered from drinking water, is this situation the result of a corruption that is in the core of the faith or from something that got twisted far from that core?' Your reaction, however, has something which is way more important to answer before I deal with this question.
Nature
This is what you said, Chris: ‘These things (you mean the question of the holiness of the water) are thought up by human brains. Nature has no morality.’ That nature has no morality is certainly possible, I won't try to deny that. The problem is that the only thing we know from nature is about that nature in its present state. We can see that nature is declining, genetics and the study of the galaxies, for example, give strong evidence for that, but we have no idea how that nature looked like before it fell. Neither do we have any idea how it will look like when it reaches point zero. We don't know how it fell, by what forces it was brought to fall and even if there are any powers beyond nature, which we call supernatural powers. About those there is nothing we can say from our knowledge about nature, because these powers would be supernatural. And if we would find out something about those supernatural powers, like that they would not exist, than we do not know whether they are true or not, as our rationality, from a naturalistic viewpoint, is based on irrational processes. That is the difficulty we face when we are discussing this very subject. As a naturalist you say: "Nature has no morality," which proves you a naturalist, while you are, from naturalism unable to verify your words. Your words are the result of irrational processes, not the result of logic. I am a christian, so my words are certainly not based on irrational processes, but on faith. The research I do can be true or not, but at least it would be based on the evidence, and not on merely irrational chemical processes, indeed without morality.
"These things are concepts thought up by human brains," you said. You could also have said: "These things are based on chemical processes. It certainly could disqualify the truth of the thing. But so does it disqualify each other's brain activity, it would disqualify all science and philosophy. You cannot say that this knowledge would disqualify only certain parts of this brain activity, like religion. There are probably hundreds of ways to disqualify religion, but naturalism is not among them, as a disqualification of religion from naturalism would disqualify naturalism as a whole as well. Also the naturalistic believe that nature has no morality appears wrongly to me. As humans we know about morals, but we also know morals. Morals that are certainly not derived from nature itself. Morals derived from nature are rather 'survival of the fittest', then goodness or care for widows. True morals cannot be natural, so without a super naturalistic believe there is no possible morality. That is a bit a different discussion, so I keep it here, and head to the first question.
Miracles
'Is this situation result of a corruption that is in the core of the faith or from something that got twisted far from that core?' That was the question that's needed to be answered, and I believe we now have the right ground to answer this question. We know that most situations apply to, what we call, the laws of nature. When a event does not apply to the laws of nature it is called a supernatural event or a miracle. We know from situations that water was turned into wine or that water could do a healing work. The people of that time where well aware of the laws of nature (though they may not have called it like this), if they weren't aware of that they wouldn't have called it a miracle. As long as you don't know the natural you can never distinguish the natural from the supernatural. Miracles do exist. But those situations differ from this very situation. The one who said this water was holy did not risk anything by telling others it was so. But those who were drinking of it took that risk. All the miracles where verifiable, and all have been verified. This account was not verifiable, because there is no outer change only if the water is holy. If it had been healing it would be different, as a doctor can easily check that. So, I would certainly distrust someone who told me that some water would be holy, and I would surely be suspicious to someone who told me I could drink as much from the water as I wanted. A miracle can be a timely change of the natures course, but certainly not a permanent change of all its laws. And I know when I drink too much water, that I put my health to risk, instead of that I would receive a better health. I am sure this faith was twisted. And I do know where it got twisted in the last place: at their preacher, as they took his word for it that this water would be good. Secondly, it might have been twisted before when they (did not) learn how to mark the real miracles, and to keep away from the fake ones. Where we can put the exact mark for the twist I cannot say. But I know the bible itself gives us clear information we can use to distinguish real and fake miracles.”
source
Tuesday, January 12, 2010
De mens is filosoof
Grondmotief
Als filosoof ga je op zoek naar de gronden, naar de diepste gronden die je vinden kan. De vraag of er een waarheid is, wat dan die waarheid is, welke plaats de mens daarin inneemt, het zijn allemaal vragen naar de diepste grond. Maar de allerdiepste grond is míjn motief. Waarom doe ik dít? Is het omdat ik een mens ben, ieder mens houd zich automatisch bezig met filosofie? Ik geloof zeker dat dit waar is. Maar is dat mijn grondmotief? Of is dat slechts een menselijk mechanisme, een eigenschap van alle mensen. Want ik koos er bewust voor om niet alleen de filosofische vragen te stellen, maar ook om serieus te zoeken naar sluitende antwoorden op deze vragen, die zeer waarschijnlijk geen antwoord zullen kunnen krijgen. Waarom, houd ik mij dus bezig met de filosofie.
Ik sprak eens met Egbert Schuurman, filosoof, politicus en ingenieur, en hij had zich in zijn jonge jaren afgevraagd ‘waarom hij zich met techniek bezig hield.’ Dat, zo zeiden zijn leraren, is een filosofische vraag. Dezelfde vraag stel ik mij nu. Waarom houd ik mij bezig met de filosofie? Maar een antwoord op deze vraag kan ik juist niet in de filosofie zelf vinden. Want, het antwoord vanuit de filosofie zou zijn: Omdat je filosoof bent. En waarom ben je dan filosoof? Omdat je je bezig houd met de filosofie. Maar ieder mens op zich houd zich bezig met de filosofie, want het is de filosofie, het gebruik van het verstand, die de mens een mens maakt. Vanuit de filosofie kan ik mijn grondmotief dus niet vinden. En gelukkig maar, want de filosofie kan nooit de basis vormen voor de filosofie, er is een basis nodig die buiten de filosofie ligt.
Ik moet het antwoord op de vraag naar mijn grondmotief dus buiten de filosofie zoeken. De keuze voor de filosofie die ik aanhang hangt af van mijn grondmotief om de filosofie te bedrijven. Doe ik dat uit een diep verlangen naar fundament in mijn leven? Is het vanuit mijn kritische grondhouding? Is het vanuit een grenzeloze nieuwsgierigheid? Vele redenen zijn er om filosofie te bedrijven. Ik moest alleen de mijne vinden. Dat vergt een grondig zelfonderzoek. Daarvoor kon ik niet vertrouwen op de eigen ervaringen, hooguit kon ik de ervaringen gebruiken als een voorbeeld, als een metafoor om de dingen die ik ken te omschrijven. Want ervaringen worden geïnterpreteerd vanuit de eigen filosofie, en zonder eerst de grond van de eigen filosofie onderzocht te hebben kan de ervaring nooit worden gebruikt op een manier die doorslaggevend is. Lewis zegt: "What we learn from experience depends on the kind of philosophy we bring to experience. It is therefor useless to appeal to experience before we have settled, as well as we can, the philosophical question." (C.S. Lewis, Miracles, 1947, 9e druk, pagina 7)
Een mens
De taak die ik mijzelf gesteld had lag dus in een grondig zelfonderzoek. Dat is niet leuk. Tenminste, niet in mijn geval. Ik begon lekker makkelijk. Ben ik een mens? De vraag stellen is de vraag beantwoorden. Want alleen de mens stelt zichzelf existentiële vragen. Hoe weet ik dat? Dat weet ik niet. Ik ben er alleen van overtuigd. En dan kom ik al weer in het pad van de filosofie, en moest ik mij terugtrekken. Want hoe kon ik, op basis van mijn eigen vooroordelen iets over mijzelf zeggen? Ben ik dus een mens? Nee. Daar moest ik vanuit gaan totdat ik het tegendeel bewezen had. Wat is dus een mens? Ik besloot een heel flauw antwoord daarop te geven, want ik voelde al dat ik een andere richting uit moest zoeken. ‘Een mens,’ zo zei ik tot mijzelf, ‘is een individu binnen de mensheid.’ De mens, voor mij, is de homo sapiens. Sapiens, want de mens stelt zichzelf vragen. Kunnen we van de dieren zeggen dat ze zichzelf vragen stellen? Mogelijk. Dat maakt ze sapiens. Maar geen homo sapiens. Homo (in de zin van: mens) ben je door geboorte. Sapiens ben je door ontwikkeling. Ontwikkeling in de eerste plaats door vragen te stellen. Zo houd iedere mens zich bezig met de filosofie. Maar niet iedere mens is filosoof. Filosoof worden is een bewuste keuze van een individu binnen de mensheid. Ik heb gekozen voor de filosofie, maar daarvoor stelde ik mijzelf al vragen. Ik was toen al een mens.
Als filosoof ga je op zoek naar de gronden, naar de diepste gronden die je vinden kan. De vraag of er een waarheid is, wat dan die waarheid is, welke plaats de mens daarin inneemt, het zijn allemaal vragen naar de diepste grond. Maar de allerdiepste grond is míjn motief. Waarom doe ik dít? Is het omdat ik een mens ben, ieder mens houd zich automatisch bezig met filosofie? Ik geloof zeker dat dit waar is. Maar is dat mijn grondmotief? Of is dat slechts een menselijk mechanisme, een eigenschap van alle mensen. Want ik koos er bewust voor om niet alleen de filosofische vragen te stellen, maar ook om serieus te zoeken naar sluitende antwoorden op deze vragen, die zeer waarschijnlijk geen antwoord zullen kunnen krijgen. Waarom, houd ik mij dus bezig met de filosofie.
Ik sprak eens met Egbert Schuurman, filosoof, politicus en ingenieur, en hij had zich in zijn jonge jaren afgevraagd ‘waarom hij zich met techniek bezig hield.’ Dat, zo zeiden zijn leraren, is een filosofische vraag. Dezelfde vraag stel ik mij nu. Waarom houd ik mij bezig met de filosofie? Maar een antwoord op deze vraag kan ik juist niet in de filosofie zelf vinden. Want, het antwoord vanuit de filosofie zou zijn: Omdat je filosoof bent. En waarom ben je dan filosoof? Omdat je je bezig houd met de filosofie. Maar ieder mens op zich houd zich bezig met de filosofie, want het is de filosofie, het gebruik van het verstand, die de mens een mens maakt. Vanuit de filosofie kan ik mijn grondmotief dus niet vinden. En gelukkig maar, want de filosofie kan nooit de basis vormen voor de filosofie, er is een basis nodig die buiten de filosofie ligt.
Ik moet het antwoord op de vraag naar mijn grondmotief dus buiten de filosofie zoeken. De keuze voor de filosofie die ik aanhang hangt af van mijn grondmotief om de filosofie te bedrijven. Doe ik dat uit een diep verlangen naar fundament in mijn leven? Is het vanuit mijn kritische grondhouding? Is het vanuit een grenzeloze nieuwsgierigheid? Vele redenen zijn er om filosofie te bedrijven. Ik moest alleen de mijne vinden. Dat vergt een grondig zelfonderzoek. Daarvoor kon ik niet vertrouwen op de eigen ervaringen, hooguit kon ik de ervaringen gebruiken als een voorbeeld, als een metafoor om de dingen die ik ken te omschrijven. Want ervaringen worden geïnterpreteerd vanuit de eigen filosofie, en zonder eerst de grond van de eigen filosofie onderzocht te hebben kan de ervaring nooit worden gebruikt op een manier die doorslaggevend is. Lewis zegt: "What we learn from experience depends on the kind of philosophy we bring to experience. It is therefor useless to appeal to experience before we have settled, as well as we can, the philosophical question." (C.S. Lewis, Miracles, 1947, 9e druk, pagina 7)
Een mens
De taak die ik mijzelf gesteld had lag dus in een grondig zelfonderzoek. Dat is niet leuk. Tenminste, niet in mijn geval. Ik begon lekker makkelijk. Ben ik een mens? De vraag stellen is de vraag beantwoorden. Want alleen de mens stelt zichzelf existentiële vragen. Hoe weet ik dat? Dat weet ik niet. Ik ben er alleen van overtuigd. En dan kom ik al weer in het pad van de filosofie, en moest ik mij terugtrekken. Want hoe kon ik, op basis van mijn eigen vooroordelen iets over mijzelf zeggen? Ben ik dus een mens? Nee. Daar moest ik vanuit gaan totdat ik het tegendeel bewezen had. Wat is dus een mens? Ik besloot een heel flauw antwoord daarop te geven, want ik voelde al dat ik een andere richting uit moest zoeken. ‘Een mens,’ zo zei ik tot mijzelf, ‘is een individu binnen de mensheid.’ De mens, voor mij, is de homo sapiens. Sapiens, want de mens stelt zichzelf vragen. Kunnen we van de dieren zeggen dat ze zichzelf vragen stellen? Mogelijk. Dat maakt ze sapiens. Maar geen homo sapiens. Homo (in de zin van: mens) ben je door geboorte. Sapiens ben je door ontwikkeling. Ontwikkeling in de eerste plaats door vragen te stellen. Zo houd iedere mens zich bezig met de filosofie. Maar niet iedere mens is filosoof. Filosoof worden is een bewuste keuze van een individu binnen de mensheid. Ik heb gekozen voor de filosofie, maar daarvoor stelde ik mijzelf al vragen. Ik was toen al een mens.
Friday, December 25, 2009
Dutch Hermit Kerstgroet
Kerst-mis-lukt. De sneeuw snelt weg. Ook Jezus is er weer vandoor. Oude kleren kunnen gelukkig weer aan. Vrede op aarde (behalve in Afghanistan, Palestina, Congo, en al die andere landen waar oorlog heerst) en in de mensen een welbehagen. Een gezegende Kerst!
Christ-massacre is gone, the snow is melting. The world has turned back to it's normal state. Have a blessed christmas. Rejoice!
christmas bekuar (no idea if I have translated this well)
http://everttewinkel.wordpress.com/2009/12/26/kerstgroet-voor-na-de-kerst/
Christ-massacre is gone, the snow is melting. The world has turned back to it's normal state. Have a blessed christmas. Rejoice!
christmas bekuar (no idea if I have translated this well)
http://everttewinkel.wordpress.com/2009/12/26/kerstgroet-voor-na-de-kerst/
Subscribe to:
Posts (Atom)