so that the priests.... 3 in het Nederlands vanaf nu

“Abraham liep daarna namelijk met de engelen en God mee,” leg ik aan hem uit. “Ik denk dat dit op deze wijze letterlijk genomen moet worden omdat de andere twee doorlopen naar Sodom(19:1) en God blijft met Abraham staan (vers 22). Daarna ging de Heer weg (vers 33). Voor mij lijkt dit sterk op een fysieke aanwezigheid,” is mijn mening. “Zoals jij het zegt lijkt mij juist wat je hier beweert,” is de reactie van Henry, “maar ik begrijp niet hoe je dan het probleem oplossen kan dat God geest (Johannes 4:24) is en geen mens (Hosea 10:9)?” Ik was nog niet klaar met het uitwerken van de fysieke aanwezigheid die God soms laat zien. Ik wilde dit eerst behandelen voordat ik verder ging met de natuur van God die niet fysiek is.

“Voordat ik aan de Geest van God toekom wilde ik graag nog enkele passages behandelen waar God in een fysieke gedaante tot een mens komt. In Genesis 32 vers 24 tot 32 wordt de worsteling van Jakob met God beschreven. In Hosea 12 vers 3 tot en met 6 wordt overigens ook gesproken van een engel: 'In de buik lichtte hij zijn broer de hiel,- man geworden heeft hij gevochten met God. Hij vocht met een engel en kon hem aan, wenend smeekte hij hem om genade; in Bet El vond hij hem, en dáár heeft hij met ons gesproken. De Ene, God de Omschaarde,- als Ene is hij te gedenken.'
Nadat de man die met Jakob vecht niet van Jakob blijkt te kunnen winnen wil hij gaan. Maar Jakob weigert hem te laten gaan tenzij hij hem zegent. Nadat de man om Jakobs naam gevraagd heeft en Jakob geantwoord heeft zegt hij het volgende in vers 29: Hij zegt:
'niet 'Jakob',- hij licht de hiel, zal nog worden gezegd als je naam, maar 'Israël',- vechter met God!- want gevochten héb je, met God en met mensen en je hebt overmocht!'
Jakob heeft met God gevochten, hij is echter niet gestorven. Sterker nog, hij heeft gewonnen! In Genesis 35 vers 9 tot en met 15 verschijnt God opnieuw aan Jakob. Hier noemt hij zijn naam: God de Almachtige (vers 11). God de Almachtige zijn we al eens tegengekomen en wel in Genesis 17 vers 1 en 2. Dit is de God van Abraham, Isaac en Jakob. Deze God wordt ook de Eeuwige God genoemd (Genesis 21:33, Exodus 3:15). Deze God kwam in een aanschouwbare gedaante bij Abraham en Jakob en at in Genesis 18. Hier smeekt hij, dat kan slechts God of de engel zijn, Jakob om genade. Het lijkt mij namelijk duidelijk dat het niet Jakob was die om genade smeekte want Jakob vocht en hij bleek de sterkste te zijn. In vers 27 is het ook degene die met Jakob vecht die vraagt om losgelaten te worden, het wordt namelijk ochtend.” Henry moet even nadenken. “Met wie vocht Jakob dan? De engel, God of allebei?” Zelf meen ik dat dit God geweest is, maar dat engel en God hetzelfde is. “In ieder geval met God,” leg ik uit. “Er staat namelijk dat Jakob met God worstelde. Hoe het dan met de engel zit verdient aandacht maar kan nog even wachten.” Henry vraagt mij om verder te gaan met mijn uitleg.

“Het gebeurt vaker dat God zich de titel almachtige en eeuwige geeft. In Exodus 3 en 4 kondigt God zich namelijk ook aan met de titel God van Abraham, Isaac en Jacob. Mozes, aan wie God zich aankondigt, kon God echter niet zien.” Henry meent dit ook al. “Er is maar een God. Je hebt nu dus een probleem met je theorie.” “Ik wilde graag even naar Exodus 15 vers 23 tot 26 kijken. '-Hij schreeuwt tot de Ene; de Ene wijst hem een stuk hout aan,- hij werpt dat in het water en zóet worden de wateren.-' Het zou kunnen dat dit op een hele vage en geestrijke manier gebeurt is. Daar heb ik zelf mijn twijfels bij.” “Maar het is wel mogelijk,” aldus Henry. “Ik kan je interpretatie wel volgen, maar het roept bij mij wel heel veel vragen op. Als God enig is, hoe kan Hij dan op het ene moment aanschouwbaar zijn en op het andere moment niet meer? Verder heb je nog niet uitgelegd hoe er dan gezegd kan worden dat God geest is (Johannes 4:24) en geen mens (Hosea 10:9). Daarnaast zegt geen van deze verzen iets over Jezus, de Christus.” De gedachte van Henry is een terechte gedachte. Het is aangetoond dat God soms in een fysieke een aanschouwbare gedaante tot mensen komt, maar het hoe en waarom heeft nog veel aandacht nodig. Net zoals Henry ben ik namelijk van mening dat de bijbel zichzelf niet tegenspreken zou. Henry: “Je zou toch niet willen beweren dat, omdat er geschreven staat: Gij zijt goden …(Psalm 82:6, Jesaja 41:23), er meerdere goden zijn zouden, of omdat er staat dat God boven alle goden verheven is dat deze goden werkelijk zouden bestaan?” “Dat was ik niet van plan,” zeg ik. “Er is maar een God en de afgoden zijn geen goden (Jeremia 2:11 en op vele andere plaatsen), en dat wil ik ook blijven benadrukken. Er zijn echter nog vele vragen die een antwoord verdienen. Daar wil ik nu graag mee verder gaan.”

so that the priest....

I had asked to whom Abraham was talking in Genesis 17. Henry thinks that God Himself is talking to Abraham here. "God is showing some of His power here, but not Gods shape. God calls to live life in a manner that God can actually like it. This verse does not proof that God came to Abraham 'in the flesh.'" Even though I believe that this interpretation is to loose compared to the actual text I can understand his thoughts: Gods is showing Himself to Abraham and Abraham drops on his face. The place of God isn't literally defined, so this passage can be interpreted on a 'spiritual' way. This would indeed mean that God shows His strength or signs to Abraham. However, in chapter 18 this would be rather difficult. "Who does Abraham see in Genesis 18?" I interrupt Henry. "God the Creator Himself of course," he answers again. I am wondering, however, how Henry could defend this viewpoint, so I cite this passage before him: "And the LORD appeared unto him in the plains of Mamre: and he sat in the tent door in the heat of the day; And he lift up his eyes and looked, and, lo, three men stood by him: and when he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself toward the ground, And said, My Lord, if now I have found favour in thy sight, pass not away, I pray thee, from thy servant." I explained this passage this way: "The Lord, in Hebrew: Elohim, appeared here to Abraham. He saw three men. I wonder how God can show up when he can;t be seen. How can this happen?" I ask Henry. He doesn't give an answer, so I move on.

"God shows up and Abraham sees Him. Abraham bows down 'before him.' How can Abraham bow before God after God appeared to him? I believe this cannot be interpreted on a symbolic manner. In verse 8 it even states that God ate. That is obviously against the tradition, as a spirit cannot eat. God is spirit (John 4,24)." Henry agrees that a spirit cannot eat. "In the gospel of Luke I can clearly see the thought that a spirit cannot eat (Luke 24:39-43). This thought appears rightly to me. I believe therefore that it where the angels that ate on this occasion." I did not agree with this explanation. "In Judges 13 an angel of God is offered food, but he refuses it. The food offered is better being used as a sacrifice to God. The angels would eat and God would not? That seems strange to me. There is a prominent thing in this passage. It seems like angel and God are used random here. Henry agrees. "I believe that when an angels speaks it is in fact God who speaks through the angel. The angels is no more than a medium." I answer Henry: I'd like to discuss this on a later moment, for now however I want to discuss Abraham first." Henry: That's al right."

"After eating Abraham walked together with the angels and God. I believe this must be taken literally. I do so because the other two falked further to Sodom(19,1) en God stands together with Abraham. After they talked the Lord God ent from Abraham. For me this appears to be strictly physical." Henry: As you say it there is something that makes some sense. However, I cannot understand how you can solve the problem that God is spirit (John 4,24) en no human (Hosea 10:9)" I wasn't yet finished with the explanation of the physical appeaeance of God on some occasions. I wanted to go by those first. I'm not sure Henry would agree, so I asked him.

1. ...So that the priests could not stand to minister by reason of the cloud: for the glory of the LORD had filled the house of God.

2 Chronicles 5:14

"As I believe the God has some properties. The bible teaches us that God is good, loving and gracious. Also do I believe that the bible teaches us that God is one (Deuteronomy 4,39 and others) and non-visible for the human eye (Exodus 33,20)." Henry agreed. "That's true. This only confirms to me that Jesus cannot be God." It is not difficult for me to follow his way of reasoning. It would certainly be mine. If Jesus is neither invisible nor almighty he cannot be God. "I must admit that Jesus was totally visible," was my reaction the Henry. "That's why he certainly cannot be God." "Exactly," Henry was happy with his certain theological victory. He had not expected that I would ever defend his viewpoint. I do so with the purpose to convince him it is wrong. That's why I continue with showing how invisible God is: "2 Chronicles 5, 13 and 14 teaches us what happens when only the glory of God enters the house of God. Not a single priest can stand and do his work. Only Gods glory is so huge that God himself can never be visible. We see the same in Exodus 40,34 and 35 and in exodus 33,20. Moses was shining when he was in the presence of God so much that he needed to wear a towel because the light was to bright for the Israeli people. But even Moses couldn't see God, if he would he would die."

"I really don't understand why you think it serves any need to confirm my viewpoint time after time," is Henry's opinion. "What is the purpose?" My answer on this comes down to one thing: "I want to show that seeing God has such an effect that it is not difficult to imagine that God is invisible, as we have seen in Exodus 33,20. It is certainly right that no man can see God?" I asked Henry. "Certainly," Henry replies. "This only confirms what I've already said before. It appears that you have come back from your error and your churchdogmatics," is his reaction. "The bible doesn't lie (Numbers 23,19)." I react quite sharply in this occasion. "I want to know if God really is the only God. It is the ultimate test whether you know the truth or not." Henry: "Surely God is the only God (Psalm 18,32). This was our conclusion before, it seems not neccesary to change this." Henry appears to get a little irritable. I think he is afraid to lose his certain victory now I am asking questions. Contrary I am starting to get irritable that he doesn't see the truth when it is right before his eyes. He has his viewpoints, but he has no doubts. There are no questions. I have questions. "Who was Abraham talking to in Genesis 17?" I cited this passage before him: "And when Abram was ninety years old and nine, the LORD appeared to Abram, and said unto him, I am the Almighty God; walk before me, and be thou perfect."


To be continued.